Głównym bohaterem „Dziadów cz. III” jest Konrad. Człowiek nie do końca świadomy swych słów i czynów. Jest romantykiem, poetą, wybitną jednostką, mającą świadomość swojej wartości i niezwykłości, a zarazem obowiązków, z jakimi ta wybitność się wiąże. Toczy walkę z Bogiem o prymat, rządzenie światem i ludzkością.

O rusyfikacji Marcina Borowicza świadczy, np. to że poszedł do teatru na rosyjski spektakl, gdzie inspektor Zabielski zapoznał go z dyrektorem Kriestoobriadnikowem. Fascynowała go poezja rosyjska, którą chętnie czytał. Początkowo z niechęcią, a nawet wstrętem słuchał "Reduty Ordona". Nagle pod wpływem poezji Adama Mickiwicza zaczął rozumieć kim tak naprawdę jest i jakiej krzywdy doznał.

Istota ludzka jako jedyna istota na Ziemi została obdarzona wolną wolą, mogłoby się więc wydawać, że świadomie decyduje o swoim życiu i uczynkach, a wybór między złem, a dobrem jest oczywisty. Obserwując ludzką naturę zauważamy jednak, że wybór między tymi dwoma przeciwstawnymi siłami jest niezwykle trudny.

Tadeusz Borowski był więźniem jednego z obozów faszystowskich, dlatego opis przeżyć i realiów życia obozowego jest bardzo rzeczywisty. Jako jeden z nielicznych przeżył, co skłoniło go do napisania między innymi serii opowiadań. Jednym z nich było „Bitwa pod Grunwaldem”
Akcja utworu toczy się w Niemczech po zakończeniu wojny.