Prace przekrojowe

Pytania o sens cierpienia w epice i dramacie różnych epok.

„Każdy człowiek potrzebuje stale, nawet
pewnej ilości trosk, cierpień lub biedy
tak, jak okręt potrzebuje balastu
by płynąć prosto i równo.”

Myslę, iż słowa Shopenhauer’a pokrótce wyjasniają sens cierpienia. Jednak za nim rozwinę tę myśl, zastanowię się nad odpowiedzią na pytania: Czym jest cierpienie? Z jakich powodów cierpimy? I w jaki sposób je przezwyciężamy?
Nie ma człowieka na ziemi, który by w sowim życiu nie cierpiał, nie doznał smutku, łez i bólu.

Reklamacja

Adam Nowacki Warszawa, dnia 24 listopada 2007
Warszawa 445
00-999 Warszawa
nr. tel. 123 456 789

?Euro-net? Sp. Zo.o

ul Muszkieterów 15
02-273 WARSZAWA

Sprawa: reklamacja

Z przykrością muszę stwierdzić, że zakupiony przeze mnie telewizor marki Samsung, model: EX70A odbiega od normy i nie nadaje się do dalszego użytkowania.

Refleksje nt. samobójstwa Wertera – to tchórzostwo, słabość, bunt, czy akt odwagi?

Motywem samobójstwa Wertera – typowego bohatera i wzorca okresu Romantyzmu, przedstawionego w utworze Johana Wolfganga Goethego, była niespełniona miłość. Co to znaczy „nie spełniona”? Za nim odpowiemy na to pytanie, zastanówmy się najpierw czym właściwie jest miłość?
Definicji miłości nie da się jednoznacznie określić.

Refleksje nad literaturą staropolską - minęły wieki, zmienił się świat...

Średniowiecze, renesans, barok i oświecenie - to cztery wielkie epoki, na które przypada rozwój literatury staropolskiej - tej, która dała początek narodowej literaturze w ogóle. Obejmowała okres od ok. XIII do początków XIX wieku, jest to więc ogromna część polskiego piśmiennictwa.
Minęło jednak wiele czasu, odkąd dzieła tworzyli tacy twórcy jak Mikołaj Rej, Jan Kochanowski, Andrzej Frycz Modrzewski czy Ignacy Krasicki.

Refleksje na temat człowieka i jego natury (ton osobisty, moralistyka i ton intymny) w literaturze: renesansu, baroku i oświecenia.

RENESANS
(...) W twórczości Jana Kochanowskiego widoczny jest także oddźwięk tonu osobistego. Przykładem tego są „Treny”, napisane po śmierci ukochanej córeczki poety, małej Urszulki. W cyklu dziewiętnastu wierszy ubolewający i zrozpaczony ojciec przedstawił portret literacki dziewczynki, której obecność napełniała dom radością i szczęściem.