Juliusz Słowacki w wierszu "Testament mój" przekazuje nam swoje zdanie o tym, jak ważna w jego życiu jest Polska.
Autor ukazuje nam sytuację jaka panowała w kraju i swój udział w próbach ratowania go w sytuacjach, które tego potrzebowały. Wyraża to słowami:
"Żem dla ojczyzny sterał moje lata młode;
A póki okręt walczył - siedziałem na maszcie,
A gdy tonął - z okrętem poszedłem pod wodę.

Wiersz Zbigniewa Herberta pt. „Ze szczytu schodów” porusza problematykę władzy totalitarnej i podległych jej ludzi. Utwór ten powstał w roku 1956, w czasach głębokiego komunizmu, jednak ze względu na cenzurę ukazał się w druku dopiero w 1983 r. w tomiku „Raport z oblężonego miasta i inne wiersze”.

Ja tak bardzo kochalem Cie,
bylem szczesliwy przy Tobie,
i chcialem spedzac z Toba kazda chwile.
Moglbym oddac wszystko za tamte dni,spedzone razem,
jak plynelismy statkiem w zachodzie slonca,
jak jedlismy razem kolacje przy swiecach,
nasz pierwszy pocalunek,
nasze wyglupy,
Twoje blekitne oczy lsniace w blasku slonca,
Twoje usta slodkie i tak delikatne niczym pył unoszacy sie nad kwiatem i ta roza rosnaca w ogrodzie,
tego nie da sie zapomniec.

Wiersz Zbigniewa Herberta pt. "O dwu nogach Pana Cogito" jest symbolem złożoności natury ludzkiej. Lewa noga Pana Cogito żyje zdrowo, dostatnio i szczęśliwie lecz bez szlachetnych wartości życiowych, natomiast dla prawej nogi wartości te są bardzo ważne. Nie oszczędza ona sił i potrafi bezinteresownie pomóc innym.