Synteza bromuralu
1). Kwas izowalerianowy.
3(CH3)2.CH.CH2.CH2OH+4KMnO=3(CH3)2.CH.CH2.COOK+4MnO2+KOH+4H2O
Do mieszaniny roztworu sody żrącej (43 g NaOH + 85 g wody) i 240 g nadmanganianu potasowego wprowadza się powoli, silnie mieszając mechanicznie, 100 g alkoholu amylowego. W trakcie wprowadzania alkoholu dodaje się porcjami lód drobno potłuczony w takiej ilości, aby temperatura reakcji nie przekroczyła 21° (nie powinna ona jednak być niższa od 18-19°). Po dodaniu całej ilości alkoholu amylowego przetwór reakcji miesza się jeszcze przez 1 godzinę.
Po 24 godzinach warstwę wodną odsącza się od MnO2, osad dwutlenku manganu przemywa dwukrotnie wodą przez dekantację, a następnie cały osad przenosi się na lejek Buchnera z filtrem z płótna lnianego i dokładnie odsącza. Przesącz odparowuje się do objętości ok. 200 ml i mieszając dodaje zimnego roztworu 135 g techn. stęż. kwasu siarkowego w 135 g wody. Po przelaniu do rozdzielacza oddziela się warstwę kwasu walerianowego (górną), suszy ją świeżo wyprażonym siarczanem sodowym (ok. 6 g) i oczyszcza przez destylację, zbierając czysty kwas w temp. 172-178°.
Wydajność ok. 80 g.
Destylat, który przeszedł poniżej 172°, jest mieszaniną wody i monohydratu kwasu walerianowego. Roztwór wodny zawiera jeszcze ok. 10% całkowitej ilości kwasu walerianowego, który można wydobyć przez ekstrakcję eterem.
2). Chlorek izowalerylu.
a). Sposób pierwszy:
CH3 CH3
I I
3CH.CH2.COOH+2PCl3=3CH3.CH2.COCl+P2O3+3HCl
I I
CH3 CH3
50 g kwasu izowalerianowego (1) i 50 g trójchlorku fosforu ogrzewa się w kolbce poj. 250 ml pod chłodnicą zwrotną na łaźni wodnej aż do chwili, gdy przestanie się wydzielać chlorowodór (2) (ok. 1-2 godz.). Następnie oziębia się silnie zawartość kolby, zlewa ciecz sponad gęstej pozostałości, oddestylowuje nadmiar trójchlorku fosforu na łaźni wodnej, a pozostałą ciecz destyluje na siatce, zbierając frakcję wrzącą w temp. 110-117°.
Wydajność ok. 40 g.
Trójchlorek fosforu oraz frakcja wrząca do 110° (zawiera PCl3 i chlorek izowalerylu), mogą być użyte do następnego chlorowania zamiast 1/3 cz. trójchlorku fosforu.
Uwagi:
1. Handlowy preparat jest monohydratem kwasu izowalerianowego (C5H10O2+H2O). Może on być użyty do reakcji dopiero po uprzednim oddzieleniu wody przez destylację. Przy destylacji tej przechodzi bezwodny kwas izowalerianowy w temp. 172-178°.
2. Chlorki kwasowe atakują substancję zwykłego korka. Należy używać aparatury zaopatrzonej w szlify, w razie zaś braku takiej aparatury- korków gumowych. Uchodzący chlorowodór odprowadza się wprost do komina dygestorium przez rurkę szklaną osadzoną w korku na ujściu chłodnicy.
b).
