Świecka muzyka średniowiecza
W średniowieczu dominuje muzyka religijna i na jej gruncie dokonuje się wszelki postęp w dziedzinie form i faktury utworu . Niejako w jej cieniu rozwija się muzyka świecka .
W okresie wczesnego średniowiecza do głosu dochodzi świecka pieśń jednogłosowa, którą możemy uważać za przejaw muzyki ludowej . Nurt ten zwany plebejskim wiąże się z postaciami wędrownych grajków , którzy byli jednocześnie błaznami, wesołkami , sztukmistrzami, aktorami . Brali oni udział w zabawach, festynach ludowych . W swej twórczości używali instrumentów muzycznych . Teksty tych pieśni często nie przystawały do religijnej filozofii średniowiecza, bywały rubaśne, a nawet obsceniczne i sprośne . Byli prześladowani przez kościół i władze świeckie.
Inny nurt reprezentowali poeci-muzycy, wywodzący się ze stanu rycerskiego , bądź arystokracji , zwani trubadurami, truwerami, a w Niemczech minezyngerami . Były to także pieśni jednogłosowe z towarzyszeniem instrumentów, a ich tematyką było sławienie czynów rycerskich, odwagi, męstwa, a także miłości i piękna .
