: Dojrzewanie jako motyw literacki. Na podstawie wybranych przykładów ukaż różne aspekty tego zagadnienia

Wybrane książki to:
My, dzieci z dworca zoo
Pan Tadeusz
Buszujący w zbożu
Mam nadzieję że się ta praca komuś przyda i sorry za orty. W załączniku jest praca oraz plan ramowy zapisana w Word 2007. Wrzucam ją tylko dlatego żeby nie zgubiła się w otchłani mojego dysku. (dostałem 60% ucząc się dzień przed)

Od zarania dziejów życiu człowieka towarzyszyły cztery etapy życia. Było to dzieciństwo, młodość, wiek średni i starość. Według mnie najważniejszym okresem dla ludzi jest młodość gdyż kształtuje ona osobowość człowieka. Młodość w życiu człowieka odznacza się idealną formą psychiczną oraz fizyczną. Niestety ten okres ma też swoje wady gdyż kojarzy się on nam z brakiem doświadczenia, emocjonalnym nastawieniem do świata, oraz buntem do niego. Młodość jest fundamentem naszego życia, rzeczą na której opieramy się do jego końca.
Ale od jakiego czasu możemy mówić o dojrzałości człowieka. Definicja dojrzałosci mówi że to stan, w którym pełni jesteśmy do czegoś gotowi. Gotowi do życia zgodnie z obowiązującymi zasadami moralnym i etycznymi, które znakomicie rozumiemy i jesteśmy w stanie bez problemu odróżnić dobro od zła.
Od zarania wieków człowiekowi towarzyszy poszukiwanie sensu ludzkiej egzystencji. Kolejne pokolenia starają się uzyskać odpowiedź na pytanie, dlaczego żyjemy i w jakim kierunku zmierza nasze życie. Według wielu teorii filozoficznych owo poszukiwanie jest już samo w sobie sensem ludzkiego życia, świadczącym o człowieczeństwie i celowości egzystencji. Szczególnie trafna zdaje się być taka postawa myślowa w skonfrontowaniu z treścią i problematyką powieści Jerome Davida Salingera „Buszujący w zbożu”.

Główny bohater powieści „ Buszujący w zbożu” , Holden Caulfield, to postać, która ma odwagę wyrazić swoje głębokie zwątpienie w wartość otaczającej go rzeczywistości. Jego trzydniowa wędrówka ulicami nowojorskiej metropolii to swoista metafora ludzkiego życia. Młody człowiek, odkrywając na nowo znane mu z dzieciństwa miejsca i przeżywając sytuacje, które odsłaniają zło świata dorosłych, pogrąża się w swym rozczarowaniu i przygnębieniu. Nie potrafi odnaleźć się w otaczającej go rzeczywistości, nie pasuje do żadnego środowiska i śmiało wyraża swoje zwątpienie w sens czegokolwiek. Kroczy jednak dalej, nie znając właściwej dla siebie drogi, ale dość szybko przekonuje się, że każdy kolejny krok nie przynosi mu nic pozytywnego, a jedynie pociąga za sobą następne frustracje i dalsze niewiadome. Życie staje się dla niego wielkim rozczarowaniem, a wszystkie wydarzenia w przeciągu tych kilkudziesięciu godzin są symbolem jego zwątpienia i zanegowania tego, co przynosi mu proza ludzkiej egzystencji, proza dorosłości, u progu której się znajduje.