Droga Magdaleno!

Już tydzień minął od czasu, gdy pisałem po raz ostatni. Czas spędzony bez Ciebie płynie o wiele wolniej niż zwykle. Po niespodziewanym wyjeździe, czuję pustkę w moim sercu. Tak bardzo mi Ciebie brak, nie umiem bez Ciebie żyć! Uwierz mi, że z każdym dniem umiera cząstka mnie, bo już nie mogę się doczekać kiedy wrócisz i rzucę Ci się prosto w ramiona.

Warszawa dnia 8.II.2003



Kochany Synu !


Z całego serca dziękuję Ci za wiadomość o sobie. Nie łatwo pogodzić się z myślą, że przebywasz z dala od nas w miejscu odosobnienia w tak trudnych warunkach. Pragnę Cię zapewnić, że myślami ciągle jestem z Tobą i mam nadzieję, że niedługo ten koszmar się skończy.

Na początku, chciałbym powiedzieć, że jestem młodym obywatelem Polski. Widząc obecną sytuację na świecie postanowiłem skierować moje refleksje, przemyślenia i wnioski w formie listu do Was, ludzi mogących zmienić wiele na świecie. W Waszych rękach w dużej mierze znajduje się los ludzkości i naszej planety.

Drogi Mikołaju!!


Zbliżają się święta Bożego Narodzenia i oczywiście czas Twoich wizyt.Również myślę,że uwzględnisz mnie w swoich planach prezentowych i przyniósł mi w miarę możliwości dostępne drobiazgi.
Piszę do Ciebie ten i list i wiem,ze nie będzie Ci łatwo wykonać moich życzeń.