Tematem utworu sa rozwazania podmiotu lirycznego dotyczące życia i jego przeciwności. Podmiot liryczny się nie ujawnia. Jest to przykład liryli pośredniej opisowej. Pidmiot liryczny można utożsamić z człoweikiem, który wiele przeżył i doświadczył. Adresatem jest każdy czytelnik. Mamy tu do czynienia ztoposem okrętu, który tutaj oznacza życie ludzkie ze wszystkimi jego przeciwnościami.
Barok
Tematem fragmentu powieści Henryka Sienkiewicza „Potop” jest woja szwedzka. Opowiada o zachowaniu szlachty podczas pospolitego ruszenia. Żołnierze stojący po stronie polskiej nie są odpowiednio przygotowany do owej bitwy. Nie mają doświadczenia, ani właściwego ekwipunku. Każdy z nich sprawia wrażenie zupełnie nieprzygotowanego do tej wojny.
Do niedawna barok traktowano jako negatywne zjawisko pozostające na granicy prawdziwej sztuki. W 1929 roku Benedetto Croce, włoski filozof i estetyk, napisał: “To, co jest naprawdę sztuką, nigdy nie jest barokowe, to zaś, co jest barokiem, nie jest sztuką. Barok to zły znak”. Dziś dostrzegamy jego wartość, cenimy oryginalność i efektowność stylu kierującego się zupełnie innymi założeniami niż tak hołubiony przez historyków renesans.
Barok-słowo to wywodzi się z wloskiego i oznacza oszustwo, francuskiego pełne nieregularnych ksztaltow .architektura w niej wykorzystywano już istniejace elemety ale odmiennie je traktowanno np. kolumny spiralne wykrecano i zwielokrotniano pilastry fasady budowli były nieregularne wykorzystywano gzymsy, elipsy np.
Szekspir stworzył jeszcze jedną bohaterkę którą chciałabym omówić. Jest nią młodziutka bohaterka „Hamleta”.
Piękna Ofelia, córka kanclerza królewskiego, Poloniusza, odznaczała się rzadką wrażliwością i bardzo delikatną konstrukcją psychiczną. Była bierna i posłuszna woli ojca. Poloniusz, którego bez wątpienia darzyła miłością, traktował ją jak własność, lalkę bardziej, niż dziewczynę; marionetkę, którą kierował według własnej woli i wykorzystywał do swoich celów.
Piękna Ofelia, córka kanclerza królewskiego, Poloniusza, odznaczała się rzadką wrażliwością i bardzo delikatną konstrukcją psychiczną. Była bierna i posłuszna woli ojca. Poloniusz, którego bez wątpienia darzyła miłością, traktował ją jak własność, lalkę bardziej, niż dziewczynę; marionetkę, którą kierował według własnej woli i wykorzystywał do swoich celów.