Muzyka świecka średniowiecza przygarnęła całe bogactwo instrumentarium, całą tę niechcianą i wzgardzoną przez kościół schedę antyku (zakaz używania instrumentów muzycznych obowiązywał początkowo zarówno w kościele zachodnim, jak i wschodnim). Muzyka czysto instrumentalna i wokalno-instrumentalna związała się odtąd z ceremoniałem dworskim, uświetniając wszelkie uroczystości, w których uczestniczył władca.
Muzyka
Listen to me,
I will tell you,
what I feel,
what I think ...
What do you know about this?
What do you think about this?
We will go where no one has reached yet,
We discover what no one has discovered yet,
Love so beautiful and so wonderful about which no one will know.
I will tell you,
what I feel,
what I think ...
What do you know about this?
What do you think about this?
We will go where no one has reached yet,
We discover what no one has discovered yet,
Love so beautiful and so wonderful about which no one will know.
Pozornie trudna wydawałoby się naukowa klasyfikacja metod kształcenia słuchu muzycznego odstrasza od zagłębienia się w krótkie studium na ten temat. W edukacyjnych działaniach muzycznych wykształciły się dwa nurty solmizacji (dawniej solfeżu). Mianowicie: metoda absolutna, ze stałym dźwiękiem "do" i metoda relatywna, inaczej względna, ze zmiennym położeniem nuty "do".
&
Twórczość XX wieku
Istnieją duże rozbieżności w ocenie zjawisk muzycznych drugiego tysiąclecia. Pojawiają się one już przy ustaleniu nazwy, która odzwierciedlałaby główny kierunek rozwoju muzyki w tym czasie. Wzorem teoretyków* dawnych wieków podkreślano w niej elementy nowe określając ją jako modernistyczną, jak to czynił Hans Mersmann w "Die moderne Musik seit Romantik" czy Paul Collaer w "La Musique moderne" lub uciekając od uogólniającej oceny nazywano po prostu muzyką współczesną, jak w "Introduction to contemporary Music" Josepha Machlisa.
Twórczość XX wieku
Istnieją duże rozbieżności w ocenie zjawisk muzycznych drugiego tysiąclecia. Pojawiają się one już przy ustaleniu nazwy, która odzwierciedlałaby główny kierunek rozwoju muzyki w tym czasie. Wzorem teoretyków* dawnych wieków podkreślano w niej elementy nowe określając ją jako modernistyczną, jak to czynił Hans Mersmann w "Die moderne Musik seit Romantik" czy Paul Collaer w "La Musique moderne" lub uciekając od uogólniającej oceny nazywano po prostu muzyką współczesną, jak w "Introduction to contemporary Music" Josepha Machlisa.
Pięknem muzyki oraz jej rolą społeczną i wychowawczą zajmowano się już w czasach bardzo odległych. Muzyka wzbudzała zainteresowanie wśród ludów Bliskiego i Dalekiego Wschodu - w Asyrii, Babilonii, Egipcie i w Chinach. Na szczególną uwagę, ze względu na mnogość dostępnych źródeł, oryginalność koncepcji oraz wpływ na rozwój kultury europejskiej, zasługują poglądy i system wychowawczy panujące w Starożytnej Grecji.