Cześnik Raptusiewicz i Rejent Milczek to bohaterowie komedii A. Fredry pt. „Zemsta”. Byli oni skłóconymi sąsiadami. Mieszkali w podzielonym na dwie części zamku. Byli szlachcicami. Rejent Milczek był wysokim urzędnikiem państwowym. Miał dużą wiedzę. Rejent wychowywał jednego syna o imieniu Wacław. Cześnik był znacznie gorzej wykształcony od Rejenta, lecz mimo to także zajmował stanowisko urzędnika. Cześnik opiekował się synowicą Klara i jej majątkiem. Nie posiadał własnego majątku, dlatego dążył do ożenku z Podstoliną.
Obaj szlachcice ubierali się w stylu sarmackim. Nosili szlacheckie kontusze przepasane pasem, do którego przypasywano karabelę. Po domu chodzono w żupanie. Maciej dbał o swój wygląd i był lepiej zbudowany w odróżnieniu od Rejenta, który nie lubił się stroić i był raczej szczupły.
Mężczyźni ubierali się w szlacheckie kontusze przepasane pasem, do którego przypasywano karabelę. Po domu chodzili w żupanie. Oboje nosili stroje w stylu sarmackim. O swój wygląd bardziej dbał Cześnik. Rejent raczej ubierał się na czarno i nie przejmował się tym co nosił. Raptusiewicz był potężniejszej budowy niż Milczek.
Nazwisko Cześnika wiele nam mówi. Pochodzi od słowa „raptus”, czyli osoba wybuchowa, niecierpliwa i gwałtowna. Maciej właśnie taki był. Cechowała go też nieustępliwość i zawziętość. Nie nawiedził Rejenta i chciał go się pozbyć za wszelką cenę. Oprócz tego Raptusiewicz był konfliktowy i skory do bójki. Udowodnił to podczas sprzeczki o naprawę muru. Chciał strzelać do Milczka i pobić mularzy. Papkin mówił o nim: „Diabeł pali w tym Cześniku”. Maciej był również podstępny i przebiegły. Te cechy ujawnia podczas knucia zemsty na Rejenta. Dobrą cechą Cześnika jest gościnność. Z chęcią ich przyjmował i zapewniał jak najlepsze warunki. Kolejną pozytywną cechą jest patriotyzm. Świadczy o tym fakt, że uczestniczył w wielu bitwach. Dobrze władał szablą. Tylko on uczciwie chciał zakończyć spór. Postanowił wyzwać wroga na pojedynek. Jednak Maciej w stosunku do kobiet był nieśmiały. Zaświadczają o tym słowa: „Lecz rozprawiać z niewiastami, Owe jakieś bałamutnie, (...)Nie potrafię mocium panie. Nazwisko Rejenta oznacza osobę spokojną, opanowaną i małomówną. Lecz był także przebiegły i chciwy. Jego pomysły na zemstę były o wiele lepsze i bardziej przemyślane. Wynika to z faktu, iż Rejent był wykształcony, ale jak widać nie zawsze wykorzystywał to w dobrym celu. Cześnik mówił o nim: „Słodki, cichy, skornym licem, ale z diabłem w duszy”. Rejent był dwulicowy i kłamliwy. Nie można było mu wierzyć. Często powtarzał słowa: „Niech się dzieje wola nieba, z nią się zawsze zgadzać trzeba”, ale nie zawsze trzymał się tego. W dążeniu do celu nic mu nie mogło przeszkodzić. Poświęciłby wszystko, żeby osiągnąć to o czym marzył. Chciał nawet poświecić szczęście swego syna.
Uważam, że lepszym bohaterem jest Cześnik. Posiadał wiele wad, ale nie był kłamcą w przeciwieństwie do Rejenta. Moim zdaniem, jego najlepszą cechą jest gościnność oraz to, że jako jedyny chciał sprawiedliwie rozwiązać kłótnię. Najbardziej nie podobało mi się nim to, że był człowiekiem gwałtownym. Rejent natomiast posiadał tak wiele wad, że czasami trudno było odszukać pozytywnej cechy, ale najlepszą z nich jest panowanie nad emocjami. Nie mógłbym, mieć za sąsiada kogoś dwulicowego i kłamliwego, wręcz okropnego.
